De paasperiode begint 40 dagen voor Pasen met Aswoensdag. Het uitgangspunt voor het begin van deze periode is voor de westerse christenheid de paaszondag, die valt op de eerste zondag na de volle maan na het begin van de lente (21 maart). Dit is de reden dat Pasen elk jaar op een andere datum valt. De veertigdagentijd, de voorbereidingstijd voor Pasen, is voor veel christenen een periode van versobering, vasten en bezinning. Pasen is het belangrijkste feest van de christelijke traditie. De kerkdiensten kennen in alle stromingen een grote uitbundigheid. Christenen herdenken met Pasen de herrijzenis van Jezus uit het graf op de derde dag na zijn kruisiging.

De tweede dag van de grote feesten heeft te maken met de wens altijd samen te vallen met de viering in Jeruzalem. Door de tweede dag is er – gezien het tijdsverschil – altijd een overlapping met het Joodse paasfeest Pesach.

Pasen was vroeger ook een seizoensgebonden landbouwfeest. Het markeerde het begin van de lente en het einde van een tijd van schaarste, die heerste als de voorraden van de winter opraakten. Veel paasgebruiken zijn afgeleid van dit niet-christelijke lentefeest, zoals het rapen van eieren. Later dienden de eieren voor de katholieken ook om na de 40-daagse vastenperiode weer op krachten te komen.

De paasperiode begint 40 dagen voor Pasen met Aswoensdag. Het uitgangspunt voor het begin van deze periode is voor de westerse christenheid de paaszondag, die valt op de eerste zondag na de volle maan na het begin van de lente (21 maart). Dit is de reden dat Pasen elk jaar op een andere datum valt. De veertigdagentijd, de voorbereidingstijd voor Pasen, is voor veel christenen een periode van versobering, vasten en bezinning. Pasen is het belangrijkste feest van de christelijke traditie. De kerkdiensten kennen in alle stromingen een grote uitbundigheid. Christenen herdenken met Pasen de herrijzenis van Jezus uit het graf op de derde dag na zijn kruisiging. Pasen was vroeger ook een seizoensgebonden landbouwfeest. Het markeerde het begin van de lente en het einde van een tijd van schaarste, die heerste als de voorraden van de winter opraakten. Veel paasgebruiken zijn afgeleid van dit niet-christelijke lentefeest, zoals het rapen van eieren. Later dienden de eieren voor de katholieken ook om na de 40-daagse vastenperiode weer op krachten te komen.

Sacramentsdag (Corpus Christi) wordt gevierd op de tiende dag na Pinksteren. De rooms-katholieken vieren hiermee de instelling van de eucharistie. Ze eten op deze dag brood en drinken wijn. Het brood verwijst naar Jezus’ lichaam, de wijn naar het bloed dat Jezus offerde omwille van het heil van de mensen.

Lag Ba’omer valt ieder jaar op 18 ljar (meestal in mei) dat samenvalt met dag 33 van de “omer”telling. De tijd tussen Pesach en Sjawoeot is een rouwperiode in het jodendom: de “omer”tijd. Gedurende 33 dagen van de omertijd wordt niet getrouwd, worden geen feesten gegeven en gaat men niet naar de kapper. In deze periode zijn door de eeuwen heen veel joden slachtoffer geworden van vervolgingen. Ook zijn er tijden geweest waarin er met name ellende is ontstaan door onderlinge verdeeldheid van de joden. Er zijn niet veel gebruiken aan de dag verbonden. In Israël worden vaak vuren gestookt en is het een dag waarop (weer) veel huwelijken gesloten worden.

Het boeddhistische vollemaansfeest; in mei werd Heer Boeddha tijdens volle maan geboren. Hij heeft verlichting bereikt. Daardoor ontstond het Wesakfeest. Het is een dag van gedeeltelijk vasten en het doen van goede werken. Lekenvolgelingen eten vaak niet tussen 12 uur ’s middags en de volgende ochtend 6 uur; zoals monniken en nonnen elke dag doen. Wesak is een algemeen feest voor de Theravada-boeddhisten (uit een bepaalde “school”). Het is voor deze boeddhisten eigenlijk de meest blije en belangrijkste dag van het jaar, vanwege de Verlichting van de Boeddha. Ze versieren hun Boeddha beelden met lichtjes en kaarsen of lopen er met lampjes omheen. Het huis wordt schoongemaakt en versierd met bloemen (o.a. lotusbloemen). Men stuurt elkaar kaarten en geeft eten aan de monniken.

Tien dagen na Hemelvaartsdag, en dus vijftig dagen vanaf Pasen, herdenken christenen hoe de discipelen van Jezus de Heilige Geest ontvingen. Er verschenen vlammen boven hun hoofden en ze konden nu zieken genezen in naam van Jezus en Gods boodschap in andere talen verspreiden. Tevens wordt de geboorte van de (katholieke) kerk herdacht. In tegenstelling tot Kerstmis en Pasen kent Pinksteren tegenwoordig geen wereldse uiterlijkheden meer. Pinksteren wortelt in het joodse Wekenfeest. Oorspronkelijk was het een dankfeest voor de binnengehaalde oogst; zeven weken is de tijd die het zaad nodig heeft om te ontkiemen, groeien, bloeien en vrucht te dragen.  In de 2de eeuw na Christus kwam de nadruk te liggen op het herdenken van het verbond tussen God en Israël, de gebeurtenis bij de Sinai, toen God aan Mozes de wet gaf.  De christenen namen deze feestdag over om de nederdaling van de Heilige Geest over de apostelen te gedenken. De christenen zagen een parallel: met Pinksteren is het de Geest van Christus die de nieuwe wet geeft en die de christenen (uit joden- en heidendom) verenigt tot een nieuw volk van God. Omdat het joodse Wekenfeest – als men de eerste en de laatste dag van een periode meetelt – de vijftigste dag was, noemde men het in het Grieks ook Pentekostè, wat ‘vijftig’ betekent. Het woord Pinksteren is hiervan afgeleid.

Tien dagen na Hemelvaartsdag, en dus vijftig dagen vanaf Pasen, herdenken christenen hoe de discipelen van Jezus de Heilige Geest ontvingen. Er verschenen vlammen boven hun hoofden en ze konden nu zieken genezen in naam van Jezus en Gods boodschap in andere talen verspreiden. Tevens wordt de geboorte van de (katholieke) kerk herdacht. In tegenstelling tot Kerstmis en Pasen kent Pinksteren tegenwoordig geen wereldse uiterlijkheden meer. Pinksteren wortelt in het joodse Wekenfeest. Oorspronkelijk was het een dankfeest voor de binnengehaalde oogst; zeven weken is de tijd die het zaad nodig heeft om te ontkiemen, groeien, bloeien en vrucht te dragen.  In de 2de eeuw na Christus kwam de nadruk te liggen op het herdenken van het verbond tussen God en Israël, de gebeurtenis bij de Sinai, toen God aan Mozes de wet gaf.  De christenen namen deze feestdag over om de nederdaling van de Heilige Geest over de apostelen te gedenken. De christenen zagen een parallel: met Pinksteren is het de Geest van Christus die de nieuwe wet geeft en die de christenen (uit joden- en heidendom) verenigt tot een nieuw volk van God. Omdat het joodse Wekenfeest – als men de eerste en de laatste dag van een periode meetelt – de vijftigste dag was, noemde men het in het Grieks ook Pentekostè, wat ‘vijftig’ betekent. Het woord Pinksteren is hiervan afgeleid.

IJsheiligen zijn vier achtereenvolgende heiligendagen binnen het Katholicisme. Tevens is IJsheiligen één van de oudste en wellicht het bekendste begrip uit de volksweerkunde. De eerste berichten over deze “strenge heren” dateren van rond het jaar 1000. De IJsheiligen zijn: St. Mamertus, St. Pankratius, St. Servatius en St. Bonifatius. Zij vieren hun naamdagen op 11, 12, 13 en 14 mei. De IJsheiligen ontlenen hun benaming aan het gevaar van koud voorjaarsweer voor het gewas, dat in deze tijd in volle bloei staat. Een late vorstnacht kan nu veel schade aanrichten. Het is echter niet zo dat tijdens de IJsheiligen de kans op een overgang naar koud weer groter is dan op andere dagen in het voorjaar.

Veertig dagen na zijn opstanding is Jezus volgens het christelijk geloof naar de hemel opgestegen, naar God de Vader. Deze gebeurtenis wordt op Hemelvaartsdag herdacht.