Halloween (ook genoemd All Hallows’ eve(ning)) is de Engelse naam voor Allerheiligenavond. Het feest wordt gevierd op 31 oktober, de avond voor Halloween. In de Keltische kalender begon het jaar op 1 november, dus 31 oktober was oudejaarsavond. Dit was een heidens feest, de katholieke kerk maakte er later Allerheiligen(avond) van. Het christelijke feest van Allerheiligen, de dag waarop alle heiligen van de rooms-katholieke kerk gezamenlijk worden herdacht, werd in de negende eeuw door paus Gregorius IV vastgesteld op 1 november. Allerheiligen en Allerzielen (2 november) zijn de dagen waarop in de rooms-katholieke kerk wordt stilgestaan bij de thema’s sterfelijkheid, dood en laatste oordeel. De voorbereidingen voor beide feesten vinden vaak plaats op allerheiligenavond, die van Allerzielen ook wel op allerheiligendag. Ze bestaan vooral uit het bezoek aan kerkhoven en het branden van kaarsen.

Door de protestantse kerken werden deze feesten in de zestiende eeuw afgeschaft, omdat ze in strijd waren met de reformatorische leer. In Engeland leefde Halloween sindsdien als een wereldlijk feest voort en het heeft zich van daaruit verder verspreid. Het feest is in de negentiende eeuw door Ierse immigranten naar de Verenigde Staten gebracht. Op 31 oktober verkleden kinderen zich en bellen als het donker wordt aan bij huizen in de buurt die versierd zijn met pompoenen en lichtjes, en roepen “trick or treat” (de keuze gevend tussen een plagerijtje uithalen of een versnapering krijgen). De bewoners geven de kinderen dan snoepjes. Jonge volwassenen gaan soms naar Halloweenfeesten.

Hervormingsdag is een herdenkingsdag op 31 oktober in verschillende protestantse kerken. Deze dag staat in het teken van Maarten Luther die op 31 oktober 1517 zijn 95 proteststellingen t.a.v. de katholieke kerk op de deur van de Slotkapel te Wittenberg gespijkerd zou hebben.

Uiteindelijk leidde het protest van Luther tot een breuk met de Rooms-Katholieke Kerk. In de 16e eeuw zijn toen de protestantse kerken ontstaan.

Op de hervormingsdag wordt veelal aandacht gegeven aan de centrale thema’s in de prediking en de reformatie van Luther. Luther wilde de kerk uiteindelijk weer terug berengen bij de Bijbel, Christus, de genade en het geloof. In de Rooms-Katholieke Kerk van zijn dagen waren deze zaken volkomen op de achtergrond geraakt. De paus beheerste volledig de kerk. De kerk was in zijn dagen soms meer instrument voor machtspolitiek, dan middel tot verbreiding van het Evangelie van de persoon van Jezus Christus.

Op Hervormingsdag wordt in de protestantse kerken veelal gepreekt uit de brieven van Paulus, in het bijzonder de brief van Paulus aan de gemeente van Rome (de Romeinenbrief) waarin de rechtvaardiging van de goddeloze centraal staat. De rechtvaardiging van de goddeloze vormt het hart van de reformatorische theologie.

Na Pitra Paksj begint nu de Navaratri (tweede periode): negen dagen durende festiviteiten die afgesloten worden met Vijay-dashmi. Navaratri is een feest van dans en aanbidding.

Letterlijk betekent Navaratri 9 nachten. Op een van deze 9 dagen houdt de vrome hindoe – veelal in huiselijke kring – een offerdienst, waarbij de negen manifestaties (verschijningsvormen) van de vrouw van Shiva worden vereerd.

Kol Nidrei betekent ‘alle geloften’. Dit zijn de beginwoorden van het aanvangsgebed dat op de vooravond van Jom Kipoer driemaal wordt gereciteerd. In dit gebed verklaart men dat alle onbezonnen beloften die men het komende jaar tot de nieuwe Jom Kippoer tegen zichzelf zal afleggen geen waarde zullen hebben.

Het gebed is nog voor de verwoesting van de Tempel ontstaan. Voordat de Hogepriester het Heilige der Heiligen binnenging (één keer per jaar, op Jom Kippoer) zong hij een lied over zijn zonden, over de zonden van de overige priesters en over de zonden van heel Israël. Nadat hij in het Heilige der Heiligen voor de zonden van het gehele volk had geofferd stuurde men een geit, de zogeheten zondebok, de woestijn in om daar te sterven. Deze geit stond symbool voor alle zonden van het volk.

Simchat Tora (Vreugde om de Levensleer) wordt overal vreugdevol gevierd en is direct na Soekot op de 23e dag van het nieuwe jaar. Men leest op deze dag het laatste en direct daarna het eerste gedeelte van de Tora om aan te geven dat het lezen en studie van de Tora altijd doorgaat. Voor het laatste stuk kiest men een Chatan Tora (een bruidegom van de Leer) en voor het eerste een Chatan Beresjiet (een bruidegom van het begin). Bij voorkeur mannen die in het afgelopen jaar getrouwd zijn. Er worden lekkernijen aan de kinderen uitgedeeld. Men danst met alle in de synagoge aanwezige Torarollen.

Tot vanavond vieren de joden het Slotfeest. Dit feest sluit het Loofhuttenfeest (Soekot) af. Men bidt om regen in de hoop op een vruchtbaar jaar. Letterlijk betekent het: ‘de achtste dag van het samenkomen’. Op zich is zeven dagen al genoeg, maar het is voor God moeilijk om afscheid te nemen, daarom blijven de joden nog een dagje. De tijd die men hiermee kreeg wordt van oudsher gebruikt om te bidden voor extra regen zodat straks alles zal gaan groeien en bloeien.

Vanavond begint de viering van Simchat Tora. Simchat Tora (Vreugde om de Levensleer) wordt overal vreugdevol gevierd en is direct na Soekot op de 23e dag van het nieuwe jaar. Men leest op deze dag het laatste en direct daarna het eerste gedeelte van de Tora om aan te geven dat het lezen en studie van de Tora altijd doorgaat. Voor het laatste stuk kiest men een Chatan Tora (een bruidegom van de Leer) en voor het eerste een Chatan Beresjiet (een bruidegom van het begin). Bij voorkeur mannen die in het afgelopen jaar getrouwd zijn. Er worden lekkernijen aan de kinderen uitgedeeld. Men danst met alle in de synagoge aanwezige Torarollen.

Vanavond begint het Slotfeest. Dit feest sluit het Loofhuttenfeest (Soekot) af. Men bidt om regen in de hoop op een vruchtbaar jaar. Letterlijk betekent het: ‘de achtste dag van het samenkomen’. Op zich is zeven dagen al genoeg, maar het is voor God moeilijk om afscheid te nemen, daarom blijven de joden nog een dagje. De tijd die men hiermee kreeg wordt van oudsher gebruikt om te bidden voor extra regen zodat straks alles zal gaan groeien en bloeien.

Soekot (Loofhuttenfeest) is één van de drie pelgrimsfeesten (naast Pesach en Sjawoeot) en begint op de 15e van het nieuwe jaar bij volle maan. Men bouwt een soeka (loofhut) waarbij men door de dakbedekking heen de lucht moet kunnen zien. Zeven dagen woont men hierin, maar vaak eet men er vooral in.  Het volk Israël verbleef 40 jaar in de woestijn en woonde in loofhutten. Men was aangewezen op de zorg van de Allerhoogste die het volk voorzag van manna en water. Dit diepe vertrouwen viert men tijdens Soekot. Gastvrijheid staat ook tijdens dit feest hoog in het vaandel. Naast de loofhut is er de Loelav, bestaande uit 3 verschillende plantensoorten en de Etrog (citrusvrucht). De Loelav symboliseert de eenheid en verbondenheid van het Joodse volk. De Loelav wordt tijdens de diensten in de synagoge gebruikt.