Pesach valt in de maand Nissan (maart/april) en is één van de 3 pelgrimsfeesten. Men viert de uittocht uit Egypte door het eten van matzes en het niet eten van chameets (gegiste deegwaren). Vaak wordt het hele huis onderworpen aan een grondige schoonmaak op zoek naar chameets, dat alles omvat waar gist in zit of zou kunnen gisten. Op de eerste avonden (Seider genoemd) wordt het verhaal van de slavernij en de uittocht verteld aan de hand van de Haggada, het boek waarin dit uitgebreid aan de orde komt. Op tafel staat een Seiderschotel met daarop een lamsbeentje, bittere kruiden (Maror), een mengsel van rozijnen, appels en zoete rode wijn (Charoset), een gebraden ei, zout water. En 3 matzes. Alles symboliseert een deel van het bevrijdingsverhaal. Het zijn vaak lange, leerzame en gezellige avonden met heerlijk eten en talrijke traditionele liederen zoals het beroemde Ma Nisjtana (‘wat is het verschil’) iets wat meestal het jongste kind zingt. Voor de dagen van Pesach bestaan talloze recepten (zonder gist en dus vaak met matzemeel of aardappelmeel).

De viering van het boeddhistische nieuwjaar begint op de laatste dag van de hindoe maand Chaitra. Meestal is dat de eerste volle maan in april in theravado landen (landen die de oorspronkelijke boeddhistische leer en regels navolgen) zoals Birma, Thailand, Sri Lanka, Cambodja en Laos. In mahayana (dit is de leer in het boeddhisme die er van uit gaat dat in wezen ieder mens een Boeddha in aanleg is) landen echter begint het nieuwe jaar op de eerste volle maan in januari. Chinezen, Vietnamezen en Koreanen vieren het nieuwe jaar op de tweede volle maan in januari of de eerste in februari en de Tibetanen nog weer een maand later.  In Tibet wordt nieuwjaar niet echt groots gevierd. De geboorte van Boeddha (Wesak  of Boeddhadag) is voor hen één van de belangrijkste feesten.