Sint Michaël is een christelijk herfstfeest dat tegenwoordig steeds meer als een oogstfeest gezien mag worden. Het Concilie van Mainz heeft in 813 besloten dat 29 september een feestdag is voor de aartsengel Michaël en alle andere engelen. Voor deze datum is gekozen omdat er op deze dag een basiliek in Rome gewijd werd aan de aartsengel Michaël. Hij was enkele maanden tevoren op deze plek verschenen.

Michaël was de aanvoerder van de hemelse engelen tegen de duivel en andere duistere figuren. Hij begeleidde de zielen van de overledenen in het hiernamaals, hij stortte de zondaars hierbij in het vagevuur terwijl de anderen naar de hemel gingen. Tevens kondigde hij de dood van de Heilige maagd aan en vocht met de duivel om het lichaam van de overleden Mozes.

Tegenwoordig viert men met Sint Michaël het oogstfeest, deze dag is de laatste dag dat men appelen plukken kan. Men dankt Sint Michaël voor de goede oogst zodat men de dorre en doodse wintermaanden door kan komen. Speciaal op dit feest wordt het Michaëlsbrood gebakken. Tevens is het een feest dat oproept tot innerlijke moed waarbij men gevaren zoals eenzaamheid bestrijden moet. En eenzaamheid is een van de verleidingen die in de winter periode toe kunnen slaan.

Periode van twee weken in de donkere (Krisjna Paksja) helft van de maand Asvina waarin de overleden ouders en familieleden (pitries) herdacht worden. Er worden diensten en ceremonies gehouden, waarbij de dodenoffers (straaha’s) centraal staan.

Hindoes hebben verplichtingen ten opzichte van de ouders en voorouders, de Pitri-rina. De schuld aan de ouders lost men af door hen in hun oude dag te voorzien en hen te eren tijdens erediensten, poedja’s. Een restschuld lost men af met Pitri Poedja. De voorouders krijgen voedsel en bloemen als offergaven en er worden mantra’s opgezegd. De voorouders zullen dan in het komende jaar instaan voor het welzijn van hun nakomelingen.

De offerplechtigheden worden sjhraadh genoemd, wat zoveel wil zeggen als ‘eerbied’. De religieuze voorschriften luiden dat de oudste zoon de offerplicht uitvoert. Daarom is het belangrijk voor hindoes om een zoon te hebben. De zoon wordt vaak door een pandit bijgestaan.